Ευδοκία Ντομούζη

Προέρχομαι από ένα χωριό του Έβρου, δίπλα από τα σύνορα. Σε νεαρή ηλικία μετακόμισα στην Αθήνα. Είμαι δημότης Νέας Φιλαδέλφειας τα τελευταία 10 χρόνια και από την πρώτη μέρα αγάπησα την όμορφη πόλη μας και δέθηκα με τις φιλόξενες γειτονιές της.

Τη σπουδαιότερη καριέρα μου την έκανα ως μητέρα δύο υπέροχων παιδιών και τη συνεχίζω ως γιαγιά τεσσάρων αξιολάτρευτων εγγονιών. Περιπτερούχος για 30 περίπου χρόνια, με περίπτερο έξω από τη βουλή, στο «πεδίο μάχης» μπροστά στα ανθοπωλεία, γνώρισα από νεαρή ηλικία τη βιοπάλη και τον αγώνα των ανθρώπων για επιβίωση. Υπήρξα επί σειρά πολλών ετών, καθημερινή παρατηρητής σε όλους τους λαϊκούς αγώνες που διαδραματίζονταν εκεί για ένα καλύτερο αύριο, εν μέσω ταραχών και δακρυγόνων, μαθαίνοντας έτσι, ότι τις δυσκολίες της επιβίωσης (που ολοένα γίνεται πιο σκληρή και πιο ανέφικτη για όλους, από τη νεολαία μέχρι και την τρίτη ηλικία), μπορεί μια κοινωνία να τις ξεπεράσει μόνο μέσα από ομαδική, σταθερή, καθημερινή δράση, με αρχές και αξίες χωρίς εκπτώσεις ή απαξιωτικούς ευκαιριακούς συμβιβασμούς.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου η τρίτη ηλικία, που εκτός τη φυσική «ανημπόρια» όσων έχουν περισσότερο παρελθόν απ’ ότι μέλλον, αυτή η εποχή τους έχει εξαναγκάσει να φθείρονται ακόμη περισσότερο, σε έναν άνισο και άδικο αγώνα δρόμου, πασχίζοντας καθημερινά για τα άλλοτε αυτονόητα, στην πορεία τους για ένα σεμνό «τερματισμό», με όρους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη βασική μου πεποίθηση ότι «η γειτονιά μας είναι μικρή πατρίδα μας», με οδήγησαν στην απόφαση να ασχοληθώ με τα ζητήματα της πόλης μας, με διάθεση προσφοράς ενεργού δημότη και με σκοπό να συνεισφέρω με όλες μου τις δυνάμεις στη βελτίωση της ποιότητας ζωής στον κοινό μας τόπο, που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας.

Στο συνδυασμό Κοινωνίας Βήμα με υποψήφιο δήμαρχο το Γιάννη Τζέλη, βρήκα όλα τα στοιχεία εκείνα που αποτελούσαν απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποφασίσω να κάνω κι εγώ το δικό μου «κοινωνίας βήμα», όπως όραμα βασισμένο σε υψηλές και αδιαπραγμάτευτες αξίες, ικανότητα και αξιοπιστία, ισχυρή πίστη, αισιοδοξία και ελπίδα ότι πράγματι, κάτι μπορεί να αλλάξει επιτέλους προς το καλύτερο, αλλά βρήκα επίσης και αξιόλογους συμπαραστάτες που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες κι έχουν τις ίδιες αρχές, με καλή προαίρεση, ανιδιοτέλεια και κυρίως με «ανθρωπιά», μια αρετή που στις μέρες μας ολοένα και σπανίζει και που δυστυχώς τείνει να εκλείψει.